De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane
Kate Dicamillo

Een pareltje van een boek. Niet alleen qua inhoud maar ook qua uitvoering. Hardcover met een schitterende tekening voorop maar ook in het boek staan deze prachtige zwart-wit tekeningen van Bagram Itaboulline, het lijken soms wel foto's.

Ooit woonde er in een huis aan de Egyptestraat een konijn dat bijna helemaal van porselein was gemaakt. Alleen zijn oren en staart waren van echt konijnenbont. Het konijn heette Edward Tulane, en hij was groot. Van zijn tenen tot aan de punt van zijn oren was hij wel haast een meter lang.
Edward is gemaakt door een meesterpoppenmaker in opdracht van Pellegrina, de grootmoeder van Abeline. Vanaf de dag dat Abeline Edward heeft gekregen is ze stapelgek op haar konijn. Zij verzorgt hem, kleedt hem iedere dag om in prachtige kleren van zijde. Hij krijgt mooie leren schoenen aan, kortom Edward wordt vertroeteld door haar. Maar Edward vindt het eigenlijk helemaal niet bijzonder dat er zo van hem gehouden wordt. Hij IS toch ook mooi en geweldig? Edward is arrogant, hij heeft kapsones.
Abeline houdt zoveel van hem dat ze het niet ziet, alleen Pellegrina heeft hem door: "Jij valt me tegen" zegt ze tegen hem.
De avond voordat de familie vertrekt naar Engeland vertelt Pellegrina een verhaaltje over een prinses die van niemand hield... Edward zal nog vaak aan dit verhaal terug moeten denken want tijdens de bootreis wordt hij door twee jongetjes in het water gegooid en ligt bijna een jaar op de bodem van de zee. Edward is bang dat hij voor eeuwig daar moet blijven liggen. Maar gelukkig wordt hij opgevist en wordt hij liefdevol verzorgt door Nell. Ook dit geluk duurt niet eeuwig en zo komt Edward bij verschillende mensen terecht die allemaal een gevoel dat hij niet kende bij hem oproepen... Zo leert Edward liefde, verdriet, troost, angst en verlies kennen. Kortom, Edward krijgt gevoel en daar wordt hij een beter konijn van...

"Ik wil niet meer dat er van me gehouden wordt," legde Edward haar uit. "Ik wil geen liefde meer. Het doet te veel pijn."
"Foei," zei de oude pop. "Heb je dan helemaal geen moed?"
"Die ben ik kwijtgeraakt, geloof ik," zei Edward. "Je valt me tegen," zei ze. "Je valt me bitter tegen. Als je niet wilt liefhebben, als jij niet wilt dat er van je wordt gehouden, dan is de hele reis zinloos."(...)
"Doe je hart weer open," zei ze zachtjes. "Er komt heus wel iemand. Er komt iemand om je. Maar eerst moet je je hart weer opendoen."
(...) Nee zei hij tegen zichzelf, nee. Geloof er niet in, je mag er niet in geloven.
Maar het was al te laat.
Er komt heus wel iemand.
Het hart van het porseleinen konijn stond al op een kiertje...

Het mooie is dat Edward, ondanks zijn menselijke trekjes, wel een porseleinen konijn blijft met de beperkingen en fysieke kwetsbaarheid die daarbij horen. Dat maakt het verhaal ook zo goed.
Het boek is opgedeeld in 27 korte hoodstukken maar deze lopen heel vloeiend in elkaar over. Elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door een tekening die op het voorafgaande hoofdstuk slaat.
Iemand schreef over dit boek "Het is een kinderboek, in de echte traditie van het kinderboek. Zoals kinderboeken bijna niet meer gemaakt worden." en dat is precies juist uitgedrukt. Prachtig verhaal!

Isbn 9045103869, Hardcover, 138 pagina's, Querido 2006, vertaling Martha Heesen, Leeftijd 9+

© Ditte mei 2007

www.edwardtulane.com