Ditte leest niet... maar gaat naar

26 augustus
Voorleesmiddag in Castricum
vanaf 13.00 uur

Leestafel heeft samen met de bibliotheek van Castricum
een voorleesmiddag georganiseerd.

Zondag, 26 augustus aanstaande komen 4 schrijvers
voorlezen uit eigen werk.
De schrijvers zijn:

13.00 uur Gerardo Soto y Koelemeijer, hij schreef het boek Armelia.
13.30 uur Juanita Stachowitz, zij schreef het boek Zeekakkelobbes
14.00 uur Willem Jansen, hij schreef het boek Triest!
14.30 uur Nathalie Koch, zij schreef het boek Streken

Het voorlezen zal plaatsvinden bij de strandbibliotheek
op het strand van Castricum. Deze is ca. 50 meter naar
links vanaf de strandopgang.
Aanvang 13.00 uur

Heb er zin in!

Ditte

Ditte leest... Verbogt

Eindelijk de zee
Thomas Verbogt

De titel kan je zien als een zucht van verlichting. De zee loopt als een rode draad door het verhaal. Het begint al op de eerste bladzijde als Boudewijn en Sam aan het strand zijn en een heftige ontdekking doen. Later volgt de Atlantische Oceaan waar eveneens een belangrijk moment plaatsvindt en aan het eind van het boek 'eindelijk' de zee.

Maar Sam, de jeugdvriend van Boudewijn Nagthuys, is nu overleden.
Sam en hij waren bezig in hun jonge jaren met 'op snelheid' komen.
Tegen hun veertigste vragen ze zich af:
"Wat is het verschil tussen toen en nu?"
"We zijn op snelheid gekomen."
"Ja, verder in wat we willen, in wat we kunnen."[...]
"Maar alles moet nog gebeuren," zegt Sam.
Nu Sam dood is, is 'de snelheid' weg.

Judith, de joodse moeder van Sam, heeft als een van de weinigen van haar familie de oorlog overleefd. Ze staat bekend als vrolijke, sterke vrouw maar dit verlies was haar net té veel. Als Boudewijn haar vlak na de begrafenis bezoekt treft hij een gebroken vrouw aan:
"Dan zie ik dat de twee ramen van haar woonkamer openstaan. Ik haast me erheen. In het donker tussen haar grote zware meubels, tussen de zes, zeven schilderijen van Sam aan de muur, zit ze in de stoel waarin ze altijd zit, waarin ze ons zo vaak ontving. Onbeweeglijk zit ze daar. Ze moet het koud hebben. Het lijkt wel alsof waar ik sta de kilte van de woonkamer zich mengt met de gure buitenlucht."
Judith vertelt hem een verhaal dat Boudewijn deels kende, Sam had het hem verteld. Maar Judiths verhaal is anders, wat is de waarheid?
"De waarheid is niet iets wat statisch is, maar is wat het met ons doet, de waarheid is een gebeurtenis, iets wat in beweging is, iets wat maakt en gemaakt wordt. [...] Misschien denk je dat Sam er zijn eigen verhaal van heeft gemaakt, maar we kunnen toch niet anders, we hebben toch alleen maar ons eigen verhaal."

De dag van het bezoek aan Judith is ook de dag van het afscheid nemen van zijn werk als hoofdredacteur van het literair-journalistieke tijdschrift De Wereld. Na het bezoek aan Judith rest hem nog maar één ding. Naar Julia! De vrouw die hij ontmoette op de begrafenis van Sam.

Het boek is prachtig geschreven, het zijn allemaal korte hoofdstukken die bij elkaar een totaalbeeld geven van zowel Boudewijns als Sams leven en de betekenis van hun vriendschap. Het is ook vooral voor Boudewijn een zoektocht naar zichzelf. Boudewijn is een charmante, charismatische man, maar niemand weet wat er in hem omgaat. Hij zelf kan het ook niet verwoorden. Het verhaal van Judith maakt dat hij zich afvraagt wat alles betekent. De dood van Sam grijpt hem aan het is een gebeurtenis die voor hem een ommekeer betekent.

"Het is er stil, er is bijna geen mens te zien, er staat een kalme koude wind, ik kijk uit over de Atlantische Oceaan, ik sta aan de vloedlijn, de hemel is lichtgrijs, bijna wit, en even, een paar seconden is alles om me heen volmaakt leeg. Ik houd mijn adem in en weet dat als ik dadelijk weer dooradem, ik mezelf ben tegengekomen en afscheid neem en dan weer verderga. Ik beweeg opnieuw en kom op snelheid."

Paperback 256 Pagina's Nieuw Amsterdam Verschenen: mei 2007 ISBN10: 9046800784 ISBN13: 9789046800782

© Ditte
augustus 2007

Ditte leest... chicklit

De titel doet er eigenlijk niet toe, het gaat erom hoe er over vrouwen en mannen geschreven wordt.
Aanvankelijk vond ik het boek leuk maar hoe verder ik las hoe meer er een enorme boosheid kwam opzetten.
Eigenlijk vind ik het gevaarlijke boeken. Er zit een kern van waarheid in.
Welke vrouw ergert zich niet af en toe aan haar partner. Elke relatie, hoe spannend die ook begint, raakt in een bepaalde gewenning, heeft ook zijn negatieve kanten.
Wat er bij chicklits gebeurt is dat die negatieve kanten enorm uitvergroot worden, elke vrouw zal altijd íets herkennen. Is het niet dat manlief niet altijd attent is, geen bloemen meebrengt of zegt dat je beeldschoon bent dan is het wel de kookkunst, de baan enz van de vrouw die niet met zoveel woorden gewaardeerd wordt.
(Wat niet vermeld wordt in deze boeken is dat vrouwen net zo reageren na een vermoeiende werkdag.)
De vrouw in deze boeken, is de sloof, zorgt voor de kinderen, hun seksleven staan op een laag pitje enz. Ook dat wordt uitvergroot.
En dan komt DE oplossing, de vrouw wordt zich bewust van de situatie en lost dit op door kilo's af te vallen, mannen vallen kwijlend voor haar neer. De vrouwen genieten want ze voelen zich weer aantrekkelijk, kopen uitdagende kleding en hebben nóg meer succes en uiteindelijk dumpen ze manlief om zich in het 'ware' leven te storten.
Natuurlijk is het leuk, je aantrekkelijk te weten. Natuurlijk is het leuk als mannen je waarderend nakijken, daar ben je vrouw voor.
Maar... wie JIJ zélf bent doet er niet toe in deze boeken.
In de vroegere romannetjes ging het er nog vrij onschuldig aan toe, mensen waren niet getrouwd, of woonden nog niet jarenlang samen, hadden nog geen kinderen. Nu in de chicklits zijn het vrouwen die een vaste realtie hebben, soms mét kinderen.
De man snapt de vrouw niet, de vrouw heeft een probleem hij niet, zij gaat uiteindelijk er wat aan doen... zij stort zich in het leven met perfecte kleding, krijgt betere baan en ga zo maar door. Alles wordt beter.

En daar word ik zo kwaad om. Iedereen fiets door de scheiding heen, huilt een tijdje en dan krijgen ze 'het licht' maar dit licht is zo banaal. Ze ontdekken hun 'ware zelf' (een seksbeluste vrouw) en uiteindelijk krijgen ze HEM. De man die hun waardeert en geweldig vindt, uitermate aantrekkelijk is, rijk, en het verstand van een nono heeft. Wat ze zo vervelend vonden in hun ex, hebben die nieuwe vlammen ook, alleen in een aantrekkelijker verpakking (geld en een goed uiterlijk) maar nu zijn ze zo enorm gelukkig.
Wat mij stoort is dat vrouwen zo afgeschilderd worden. (Misschien zal het de man ook storen dat hij zo afgeschilderd wordt als hij deze boeken las), alles draait om het uiterlijk, enige diepgang is er niet, de 'gewone' intimiteit wordt niet genoemd en juist die intimiteit is belangrijk. Of die intimiteit wordt wél genoemd maar die is zo saai en vervelend. Zo lang je maar aantrekkelijk bent (hij ook) is alles goed. Of je met diegene kan praten, of de interesses overeen komen, of je weerklank bij elkaar vindt in je levensvisie dat doet er allemaal niet toe, als je maar aantrekkelijk bent.
Hoe zal het 'boek' verder lezen als deze mensen oud worden, hij en zij niet meer zo strak in het vel, met ouderdomsvlekken, leesbrilletje enz.
Gaan ze dan weer op zoek naar de partner die ze eerst zooo saai vonden?

Ditte

Ditte leest.... Rada Sukkar

De schatkamer van Babylonië
De honderjarige geschiedenis
van een Iraakse familie
Rada Sukkar

Op een weblog van nrc (vertalië, Robbert-Jan Henkes en Erik Bindervoet ) schrijft Rada Sukkar:

Beste lezers,
Na mijn studie in Delft ben ik met mijn Nederlandse vriend (inmiddels mijn man) in Irak, mijn vaderland, geprobeerd te wonen zonder succes. Ik woon sinds 1990 permanent in Nederland. Mijn roman heb ik in het Nederlands geschreven. Via mijn autobiografische geinspireerde roman wil ik het Nederlandse lezer, o.a. mijn eigen kinderen naar het zo verre Mesopotamië, Irak meenemen en de achtergrond van de complexe processes die in mijn land zich afspelen in beeld brengen. Ik wil het Iraakse volk een eerlijk gezicht geven, [...]

Dit laatste is precies wat de schrijfster doet. Je leert Irak, en vooral de Irakezen, op een andere manier kennen dan je 'weet' via de krant en televisie.

1900-1950
Het verhaal begint met de broers Saliem en Jamil Safi woonachtig met hun familie in de stad Basra. Saliem is de extraverte bedachtzame man, Jamil de introverte boekhouder. Ze verdienen goed en hebben het vertrouwen van de mensen waarmee ze handel drijven. De (christelijke) families wonen bij elkaar in één huis, wat heel gewoon is in Irak. De vrouwen proberen het personeel te stimuleren zich op te werken, wat ook lukt, in hun eigen nadeel want na verloop van tijd vertrekken zij naar Bagdad. In het voormalige Ottomaanse rijk hebben de Britten het voor het zeggen. Alle handel gaat via de Britten. De olie, waar Irak rijk aan is, wordt door de Britten geëxporteerd. Saliem, de denker, ziet dit alles met lede ogen aan. Jamil is erg anti Brits maar Saliem weet dat hij met hen zal moeten samenwerken willen ze hun bedrijf kunnen voortzetten. Helaas blijkt dat de Britten een percentage opstrijken als 'bijdrage' voor hun bemiddeling.
Een militaire staatsgreep in 1958 maakte een einde aan de door de Britten opgelegde monarchie (Feisal II van Irak) Feitelijk werd het land sindsdien geregeerd door een serie sterke militaire soennische leiders.
Het rustige leven verandert, wordt moeilijker, de families moeten kiezen voor hun kinderen en hun wegen scheiden zich.

1960-1970
Het verhaal schakelt over naar Fuad (zoon van Jamil) en Fawda . Fuad kan moeilijk aanvaarden dat er zulke grote verschillen in levenswijze zijn in zijn land. Arm versus rijk. Hij is inmiddels arts en heeft sympathieën voor het communistische gedachtegoed; alles eerlijk onder elkaar verdelen. Ook in zijn werk handelt hij daarnaar wat hem niet in dank wordt afgenomen. Hij moet vluchten... Zijn vrouw Fawda blijft achter in Bagdad waar alles steeds grimmiger wordt.

1970 - heden
Het mooie land en leven in Irak zoals in de tijd van Saliem en Jamil raakt vooral onder het regime van Saddam Hoessein totaal ontredderd. Niemand durft nog openlijk zijn mening te verkondigen, vooral kritiek op het gezag staat gelijk met de doodstraf. De inwoners hebben nauwelijks genoeg voedsel en Sadam laat het ene na het andere paleis bouwen voor hem en zijn familie. De lijken van de mensen die wél kritiek durfden te uiten hangen in de straten als waarschuwing.
Arwa de jongste dochter van Fouad studeert in Delft, Nederland en leert daar haar latere man Wouter kennen. Beiden vertrekken naar Irak om daar een leven op te bouwen, maar elk contact met een buitenlander is verdacht, uiteindelijk moet Wouter vluchten en begint de eindeloze papierwinkel om Arwa naar Nederland te krijgen.
Arwa is aanvankelijk als student gelukkig in Nederland, ze mag alles zeggen, iedereen is aardig. Maar eenmaal permanent in Nederland begint het eindeloze wachten, als asielzoeker mag ze niets, mensen snappen niet waarom de bevolking niet in opstand kwam tegen Sadam Hoessein, ze voelt dat ze nooit als Nederlander geaccepteerd zal worden. Daarbij de frustratie en wanhoop over haar familie in Irak die soms niet te bereiken is, ze gaat er bijna kapot aan.
En dan wordt Sadam verdreven, er gloort hoop....

Het hele verhaal straalt een strijdlust uit, het begin is nog kalm, sereen, alles is redelijk goed. Iedereen, ongeacht geloof of afkomst, leeft vreedzaam met elkaar. Maar hoe verder het verhaal vordert lijkt het alsof de schrijfster wil zeggen, zie hoe de Irakezen ook kunnen denken, zie hoe de Irakezen werkelijk zijn. Wij willen wel anders, willen het beter voor iedereen...
Wat dat betreft is dit boek ook geslaagd.
Het is vooral het verhaal van de mensen zélf, hoe zij leven, denken, doen. De politiek speelt natuurlijk mee maar staat niet op de voorgrond. Het boek vertelt wel indirect wat de politiek voor gevolgen heeft.

Wat wel jammer is dat er gaten in het verhaal zitten. Dat maakt het verwarrend. Bijv. Fuad is gevlucht, er komt een telefoontje dat hij weer terug kan en ineens lopen Fuad en Fawda samen over straat. Ander voorbeeld: Arwa en Wouter zijn druk bezig de papieren te regelen en ineens heeft Arwa werk in Irak en is even plotseling in Nederland. Jammer dat de uitgever hier niet ingegrepen heeft. Het verhaal op zich is goed geschreven, in het begin, de eerste paar bladzijden, zijn er erg veel namen die je even doen duizelen maar dat is snel over. Je merkt goed dat het laatste deel van het boek over Rada zelf gaat, de gevoelens en motieven komen veel meer tot uiting. De verhalen over de grootouders en ouders zijn eerder verhalend, het laatste gedeelte is meer bevlogen en directer. Al met al een fascinerend boek dat zeker gelezen dient te worden.

Hardcover | Uitgeverij De Geus ISBN10: 9044506552 | ISBN13: 9789044506556

© Ditte