Ditte leest... strandbibliotheek

Meer strandbibliotheken langs kust

Waar anders zou je denken...
Meer strandbibliotheken in Maastricht of zo?

Ditte

Ditte leest... alweer het weerbericht

De weersverwachting van het KNMI geldig tot morgen middernacht.

Opgesteld op maandag 25 juni 2007 om 06.16 uur.

Perioden met (veel) buiige regen, kans op onweer en windstoten..

--------

Wat zou regen anders kunnen zijn? Stralende regen?

Ditte

Ditte leest... Kate DiCamillo

De zomer van Winn-Dixie
Kate DiCamillo

De tienjarige Opal Buloni is net samen met haar vader (de predikant) verhuisd en ze vindt het moeilijk in haar nieuwe woonplaats. Als ze op een dag in de supermarkt is rent er een hond door de winkel. De bedrijfsleider is boos op de hond en vraagt van wie de hond is. "Van mij" flapt Opal eruit, "en hij heet Winn-Dixie".
Maar de hond is helemaal niet van haar! Opal is gelijk helemaal gek van Winn-Dixie en hoopt dat ze hem mag houden...
Haar vader is niet zo gek op honden en Winn-Dixie is vies en hij stinkt. Maar als ze het haar vader vraagt lijkt het net of Winn-Dixie lacht en eindelijk ziet ze haar vader ook weer eens lachen. Daar is ze blij om want sinds haar moeder zeven jaar geleden weggelopen is lacht haar vader haast niet meer.
Ze maakt de hond helemaal schoon zodat zijn vacht glanst en hij heel lekker ruikt.
Dankzij Winn-Dixie leert ze steeds meer mensen in haar nieuwe woonplaas kennen... Juffrouw Franny Block van de bibliotheek en de lieve Gloria Dump, die haar leren dat sommige mensen anders (beter) zijn dan ze lijken. Ze leert Ortis van de dierenwinkel kennen die zo mooi gitaar kan spelen dat zelfs de dieren stil worden. En... de vervelende broertjes Dewberry.
En... doordat haar vader toegankelijker wordt dankzij de hond durft ze ook eindelijk te vragen waarom haar moeder weg is.

Het is een beetje zielig verhaal over een meisje dat erg eenzaam is en loopt te piekeren over haar verdwenen moeder. Door de nieuwe mensen die ze leert kennen ontdekt ze dat iedereen wel iets heeft meegemaakt wat moeilijk is en afstand heeft moeten doen van iets of iemand waar ze veel van hielden. Zo leert ze de dingen te aanvaarden zoals ze zijn.
Winn-Dixie zou je zelf wel als hond willen hebben. De vulnisbakkenhond heeft de eigenschap te kunnen grijnzen. Dat ontwapent iedereen en zo wordt het voor Opal ook makkelijker om contact te krijgen. Gelukkig eindigt het verhaal heel vrolijk! Mooi boek, maar niet zo mooi als De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane.

Hardcover | 96 Pagina's | Querido Kinderboek ISBN10: 9045100517 | ISBN13: 9789045100517 Leeftijd: 10+ vertaling A Jorna

© Dettie
juni 2007

Ditte leest... Elisabeth Goudge

Het witte Paardje
Elisabeth Goudge

Zo'n honderd jaar geleden reisde het weesmeisje Maria Merryweather met haar gouvernante. juffrouw Heliotroop, en haar spaniel Wiggins naar haar onbekende oom Sir Benjamin Merryweather (Sir Wrolf). Onderweg komen ze bij een rots en midden in die rots zit een dikke eiken deur. daarachter ligt een donkere tunnel... en daar moeten ze doorheen met hun koets! Maar aan het eind van de tunnel komen ze in een prachtig gebied en in dat landschap staat een kasteel! Daar rijden ze naar toe. Onderweg ziet Maria in een flits een prachtig wit paardje.
Maria is heel blij als ze merkt dat ze in dat kasteel gaat wonen... Het is net of ze het al kent.
Al snel blijkt dat zij de erfgename van Sir Wrolf is, het kasteel met bijbehorend landgoed is later voor haar, ze wordt dan ook behandeld als een prinses. Gelukkig houdt juffrouw Heliotroop haar in de gaten, anders zou ze veel te verwaand worden.
Het is allemaal wel een beetje geheimzinnig in het kasteel. Van wie was de mooie kamer dat Maria nu heeft, waarom zit er zo'n kleine deur in en wie legt daar aldoor kleine bosjes bloemen voor haar neer? Wie verzorgt haar kleren en wie kookt er zo lekker? En waarom is de deurknop van haar kamer een heel klein paardenhoefje?
Langzamerhand krijgt Maria antwoord op haar vragen maar pas alleen als ze weer iets geleerd heeft wat goed is voor haar. Zo leert ze haar nieuwsgierigheid te bedwingen en haar mond te houden als dat nodig is. Ze maakt kennis met de bijzondere eigenschappen van de dieren... zoals de grote hond Wrof (die eigenlijk een leeuw is) en het paard Periwinkle. Zij beschermen haar als ze uit rijden gaat. En dat is hard nodig ook!
Want... in het woud leven de zwarte mannen, die al eeuwen in onmin leven met de Merryweathers. Maria komt erachter waarom de zwarte mannen zo kwaad zijn en merkt ook dat haar oom er zelf mede schuldig aan is. De Wrolfs hebben zich de Paradijsberg van de monniken en het landgoed van Sir William Cocq le Noir toegeëigend.
Maria neemt de taak op zich om alle ruzie en ellende op te heffen maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Gelukkig heeft ze veel mensen die haar helpen zoals de priester en de moeder van Robin, haar vriend, waarvan iedereen denkt dat ze hem verzonnen heeft.

Het is een echt sprookjesverhaal met fantasy elementen. De personages zijn allemaal goed uitgewerkt. De graatmagere, strenge maar toch lieve juffrouw Heliotroop is echt een gouvernante die alles voor haar pupil over heeft maar toch ook een vrouw blijkt. De dwergachtige kok die voor erg leuke elementen in het verhaal zorgt. De aparte bijna onchristelijk handelende priester. De leider van de zwarte mannen die keihard lijkt maar toch meer een 'ruwe bolster-blanke pit' karakter heeft. En Sir Benjamin Merryweather die een echte edelman is.
Het is een écht sprookjesverhaal, zoals het moet zijn, spannend, af en toe een beetje griezelig, en veel leuke aparte mensen. Heerlijk boek om even weg te dromen samen met Maria en... het witte paardje.

Pocket | 238 Pagina's | Uitgeverij het Spectrum | Oorspronkelijk formaat ISBN10: 9031501638 | ISBN13: 9789031501632 , 12-16 jaar

© Ditte
juni 2007

Ditte leest... Willem Elsschot

Villa des Roses
Willem Elschot

'Villa des Roses is een schets naar de natuur, dat wil zeggen de beschrijving van een pension de famille waar ik in 1906-1907 in Parijs geleefd heb.' Zo omschrijft Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder) zijn debuuroman.
Naar eigen zeggen is Willem Elsschot Villa des Roses gaan schrijven door toedoen van 'een 45-jarige juffrouw Van der Tak', een collega van hem: 'Ze wilde altijd dat ik de verhalen die ik vertelde, onder andere over het familie-pension in Parijs waar ik gewoond had, opschreef. Wel driehonder keer heeft ze gezegd: "Fons, waarom schrijf je dat niet eens op."'
Voorin het boek staat dan ook: In dankbare opdracht aan Mej. Anna Christina van der Tak, mijn trouwe vriendin.

Villa des Roses is een pension van twee verdiepingen, de begane grond en één verdieping daar bovenop. Het staat ingeklemd tussen hogere gebouwen waardoor het iets van een landhuis krijgt. Rozen zijn er niet te vinden. Een tuin was er wel maar... 'sedert mijnheer en mevrouw Brulot de woning betrokken hadden - en zij woonden er nu al meer dan zestienjaar - was er geen zorgzame hand meer naar uitgestoken, zodat alle rozen en andere bloemen reeds lang tot een verleden behoorden.'
Mevrouw Brulot leidt het pension. Haar man, een ex-notaris, is al jarenlang bezig met processen om geld terug te krijgen van zijn opvolger, die hem bedrogen heeft, hij speelt verder geen grote rol in het verhaal.. Mevrouw Brulot heeft zo haar eigen maniertjes om haar inkomen te verbeteren. Ze laat de rijkste pensiongasten het meeste betalen, de eieren die haar kippen leggen worden verkocht en daarvoor in de plaats worden goedkope eieren gekocht en in rekening gebracht als zijnde vers gelegde eieren. Ze sjoemelt ook met prijzen van drank en eten en is eigenlijk constant bezig ergens geld uit te slaan. Toch zet zij zich ook in voor de armen en geeft zwervers eten en geld. Het zoontje van het echtpaar is overleden en nu schenkt mevrouw Brulot al haar liefde aan haar aapje Chico.

Het hele boek is het verhaal van bedriegen en bedrogen worden.
Madame Gendron, met haar 92 jaar de oudste gast van het pension, steelt van de andere gasten. Maar bij haar krijg je niet de indruk dat zij willens en wetens steelt. De volgende dag wordt het gestolene ook weer teruggegeven door de kamermeisjes aan de eigenaren. Madame Grendon wordt door de overige gasten steeds in de maling genomen en ondanks haar verre van heldere geest neemt zij op een dag toch wraak.
Meneer Martin bedriegt zijn vrouw en, financiëel, mevrouw Brulot. Grünewald bedriegt het kamermeisje Louise enz. en zo is het boek één opstapeling van valse beloften, verdraaide 'waarheden' valse liefdesverklaringen, lage streken.
De enige die niet liegt en bedriegt is de 26-jarige Louise, het kamermeisje. Zij is weduwe en heeft een zoontje van zes die ondergebracht is bij een broer van haar.
Louise wordt verleid door Grünewald en wordt natuurlijk bedrogen door hem. Het was hem alleen om de seks te doen. Hij ergert zich als zij samen uit eten gaan, omdat zij immers gratis eten kan krijgen in het pension. Hij kijkt niet naar haar om als zij zwanger blijkt te zijn en ziek is van de abortus. Hij schaamt zich voor haar sjofele uiterlijk en als er een knappe, rijke, Amerikaanse vrouw zijn pad kruist is zijn keus snel gemaakt. Louise gaat kapot van verdriet.
Ook Brizard was geen bedrieger, eerder het tegendeel. Het leven was hem te zwaar en hij pleegt zelfmoord in de tuin van de villa, keurig het verschuldigde geld in een envelop achterlatend. Meneer Brulot leest alleen het begin van zijn afscheidsbrief voor... dat Brizard geld voor zjn begrafenis achterliet hoeven de gasten niet te weten.
Als de eigenaar van het pension overlijdt moet Villa des Roses sluiten.

Elsschot laat in feite zien dat iedereen alleen aan zichzelf denkt. Iedereen is egoïstisch en in wezen slecht. Ben je dat niet dan ga je ten onder zoals Brizard of, op een andere manier, Louise. Alle personages uit het boek zijn uit op eigen gewin, of dit nu op financiëel, liefdes of zakelijk gebied is. Het maakt niet uit, als zij er maar profijt bij hebben.
Madame Brulot hangt er tussenin, zij redt het door een middenweg te hebben gevonden. Aan de ene kant doet zij aan liefdadigheid aan de andere kant bedriegt zij haar gasten. Is dit volgens Van Elsschot de gulden middenweg?

Hardcover | 176 Pagina's | Athenaeum-Polak & Van Gennep ISBN10: 9025311695

© Ditte
juni 2007

Ditte leest... De bedrijfsnamenfabriek

De bedrijfsnamenfabriek
Trends & kuddegedrag
Erwin Wijman

Een naam bedenken voor een nieuw bedrijf. Hoe verzin je een goede naam die eruit springt? Een naam is erg belangrijk voor een bedrijf. Er worden kapitalen uitgegeven aan namenbureaus die voor een bedrijf een naam verzinnen. Maar waarom zijn veel namen zo onduidelijk? Waarom weten veel mensen niet welke soort bedrijf achter een naam zit? Wie kan vertellen waar Dedicon voor staat of Cordes of Q-go? Dedicon is dus de Federatie van Nederlandse Blindenbibliotheken. Waarom uitgerekend Dedicon? Niemand haalt daar iets uit wat verwijst naar Blindenbibliotheken. Dedicon is afgeleid van dedicare= toewijding en klinkt modern en de naam is goed uit te spreken in het buitenland... aldus de directeur van Dedicon.
Wat is er mis met de namen waaruit duidelijk blijkt waar het bedrijf voor staat? Zo vraagt Erwin Wijman zich af.
Net zoals namen voor kinderen zijn ook namen voor bedrijven aan trends onderhevig. Zo kwam Mexx als eerste met de dubbele x, inmiddels zijn er veel bedrijven die dit hebben overgenomen zoals conexxion bijvoorbeeld.
Andere namen zijn een begrip geworden zoals Peek en Cloppenburg. Ook dit bedrijf probeerde via de naam Anson's een moderne uitstraling te krijgen, de naam bleek totaal niet aan te slaan en heeft nu weer het oude vertrouwde Peek en Cloppenburg op de gevel staan.
Ook het invoeren van cijfers in een naam raakte in zwang zoals XS4ALL of 2organize of de korte voornamen als bedrijfsnaam zoals Ben of Ilse.
Verder doken plotseling overal uitroeptekens op achter namen en werd het mode om dubbele namen te gebruiken zoals TomTom of YelloYello.
Zo komt Erwin Wijnman met vele voorbeelden van namen die in gebruik zijn genomen.

Hij geeft tips bij het verzinnen van namen.
Zorg dat de namen ook nog vrij zijn op internet adviseert hij en.. zorg voor een eenvoudige schrijfwijze. Als mensen de naam horen in een reclame en op internet willen kijken, moeten ze zich niet hoeven af te vragen hoe je het schrijft. Exesfourall of xxfourall?
Zorg dat de naam associaties oproept met het soort bedrijf en zo levert hij nog veel zaken die goed zijn om te overdenken bij het kiezen van een bedrijfsnaam.
"Ideaal is een bedrijfsnaam die vertrouwd en onvervreemdbaar eigen voelt als je eigen voornaam."
Aangenaam en interessant boekje.

ISBN 9789046802212, uitgeverij Nieuw Amsterdam, 178 pagina's, pocket.

© Ditte juni 2007

Zie ook: www.debedrijfsnamenfabriek.nl

Ditte leest.... het weerbericht

De weersverwachting van het KNMI geldig tot morgen middernacht.

Opgesteld op woensdag 13 juni 2007 om 19.02 uur.

Perioden met zon, uitstervende buien.

Dan heb ik gelijk visioenen van nooit meer regen want die buien zijn aan het uitsterven... net als de witte olifant en de neushoorn.

Net als aanvriezende mist...
"Hoe kom jij aan die buil?"
Nou, dat zal ik je vertellen...
"Ik liep lekker naar huis na een leuk feest en ineens *boing*
Wat denk je? Het was aanvriezende mist"!

Wat worden er toch vreemde dingen geschreven.

Ditte

Ditte leest.... Rhezlaine Joany

Suus en het Tovervogeltje
Rhezlaine Joany

Een lief boekje, geillustreerd met tekeningen gemaakt door de zoon van de schrijfster.

Suus is 8 jaar, zij woont in een heel groot huis en dat vindt ze fijn.Ze heeft een fijne eigen kamer, en ik haar kast heeft ze een kistje waarin ze haar mooi spullen bewaart, kraaltjes, stenen een mooi stukje glas... Het kistje had maar één sleuteltje dus Suus moest goed oppassen dat ze het niet kwijtraakte.
Er zijn allemaal leuke plekken in huis waar ze lekker kan gaan zitten... Op zolder of in de vensterbank maar het liefst zit ze in de grote tuin bij de molen die haar opa gemaakt heeft. Ze is een echt dromertje en verzint vaak zelf verhalen over heksen en kabouters....
Op een dag zit ze weer bij de molen en ineens is daar een vogeltje, en dat praat tegen haar! Het is een tovervogeltje! Het vogeltje vraagt of ze mee gaat de molen in. "Maar" zegt Suus, "dat kan toch helemaal niet? Ik ben daar veel te groot voor!" Het vogeltje is echter niet voor niets een tovervogeltje, maar... Suus moet wel eerst de sleutel van de molen vinden.... en zo begint een heel leuk avontuur!

Het boekje begint met de beschrijving van het huis, dat had iets korter gekund maar het verhaal over het avontuur met het tovervogeltje maakt alles weer helemaal goed. Een heerlijk fantasierijk verhaal, wat ook erg leuk is om voor te lezen!
Dit was het eerste boek van Rhezlaine Joany, van mij mag ze meer van deze boekjes schrijven. Gelukkig las ik achterin het boek dat ze dit ook gaat doen!

aantal pagina’s 44, geïllustreerd, paperback ISBN 978-90-8834-022-2 verschijningsdatum 2 maart 2007, vanaf 7 jaar

© Ditte mei 2007

Ditte leest... Vijf strippen

Vijf strippen
Wiegertje Postma

Wat een apart boek!
De titel slaat op 3 dagen busbelevenissen van mensen die dag in dag uit met dezelfde bus gaan. Wat valt daar nou over te vertellen zou je denken... maar dat blijkt nog heel wat te zijn.
Het aparte is dat de schrijfster de dagelijkse sleur van de rit met de bus heeft gemixt met de gedachten van de reizigers. Het is het realisme van de gang van zaken in een bus verweven met fantasie.
Het mooie is dat veel herkenbaar is zoals het staren uit het raam om toch vooral géén contact te hoeven hebben met andere passagiers. De vrouw die een erg sterke lichaamsgeur heeft... iedereen hoopt dat zij niet naast hem/haar komt zitten. De voorzichtige vriendschap die groeit tussen mensen die elkaar dagelijks in de bus zien. De onzekere schooljongen die nog niet zo gewend is de dagelijkse rit... je zou ze zomaar allemaal aan kunnen treffen.
Het boek begint met de onzekere schooljongen die uitgerekend de 'stinkende' vrouw naast zich krijgt. Je volgt de gedachten van de jongen, die blij is dat de man tegenover hem een bemoedigend lachje geeft en laat merken met een subtiel gebaar dat hij weet dat de vrouw sterk ruikt. Je komt te weten waarom de jongen tegenwoordig met de bus gaat en waaromhij zo onzeker is.
Maar in een ander hoofdstuk lees je de gedachten van de 'stinkende' vrouw en weer verder de gedachten van de man.
Het aparte is dat ze allemaal heel andere gedachten hebben...
Op deze manier maak je kennis met alle passagiers tot aan de chauffeur aan toe.

De karakters zijn allemaal scherp neergezet, het worden 'levende' mensen. De verhalen zijn erg gevarieerd. Je volgt de gedachtegangen van de 'dandy', de 'James Bond' tot de schuldbewuste moeder. Maar... die gedachten nemen wel allemaal eenzeer onverwachte wending. Elke keer als je niets meer verwacht blijkt er toch iets te gebeuren wat zeer verrassend is. ..
Het enige minpuntje vond ik zelf dat halverwege het boek ineens de schrijfster zelf aan het woord komt. Dat trok mij even uit de bussfeer. Maar voor de rest is het een heerlijk, amusant, prettig boek om te lezen. Prima debuut!

ISBN 9789049950293, Pocket 160 pagina's, uitgeverij Rothshild&Bach/Spunk Boeken

© Ditte
juni 2007

Ditte leest... Seierstad

De boekhandelaar van Kaboel
Åsne Seierstad

Na de val van het Taliban-bewind woonde Åsne Seierstad in 2002 vier maanden bij de familie Khan om het Afghaanse leven van binnenuit mee te maken.

Sultan Khan heeft zijn ingenieursstudie afgebroken en met veel vallen en opstaan een boekhandel opgezet. Dit vanwege zijn enorme liefde voor boeken. Met veel moeite weet hij boeken te kopen in het praktisch analfabetische land. Vele keren raakte hij zijn boeken ook weer kwijt. Werden ze niet verbrand door de commmunisten of de taliban dan werden ze wel geplunderd door de moedjahedien. Boeken met afbeeldingen werden in beslag genomen en ook heeft hij moeten vluchten naar Pakistan. Hij heeft dus een behoorlijk hard leven gehad. Of het door deze gebeurtenissen komt dat hij zelf ook een harde, strenge man is, is nog maar de vraag.
Seierstad maakt zijn gezin en overige familieleden van zeer dichtbij mee en ziet hoe zij allen moeten buigen voor Sultan Khan.
Vooral de vrouwen hebben het zwaar. De eerste vrouw van Khan woont nog in Pakistan en wil niets liever dan naar huis en haar kinderen terugkeren. Maar Khan heeft een (zeer jonge) tweede vrouw genomen en woont met haar in Mazár-i-Sjarif, Afghanistan. Hij vindt het prettig nog een adres in Pakistan te hebben als hij daar voor zaken moet zijn dus zal vrouw 1 moeten wachten tot ze toestemming krijgt van haar man om terug te keren.
De dochters hebben eveneens een zwaar leven. Een dochter doet de huishouding, staat als eerste op, gaat als laatste naar bed. Ooit droomde zij van een baan als lerares en aan het eind van het boek komt het er bijna van. Maar het is handig om een 'werkster' in huis te hebben, dus... Maar zij is ook angstig voor het onbekende dat zo'n leven haar zal bieden
De dochters worden uitgehuwelijkt en ze hebben wel iets te zeggen in de keuze van vader maar niet veel. Ook de zoons hebben zich te schikken naar vaders wil. Zij moeten werken in de boekhandels en een pleziertje is er nauwelijks bij. Wat vader eist gebeurt ook. Ze kennen hun land niet want vader verbied hen te reizen, alles staat in het teken van zaken doen... dag in, dag uit.

Dit in het kort over de familie. Seierstad laat echter meer zien, ook hoe het buitenshuis er aan toe gaat. Zij vertelt over de vrouwen in het badhuis en hun openheid daar. Hoe vrouwen in het openbaar behandeld worden enz.
Voor mij was het meest aangrijpend het gedeelte waarin zij met de vrouwen van de familie, allen gekleed in een burka, naar de markt gaan. Hoe herken je elkaar tussen al die vrouwen in burka? Hoe kan je iets goed bekijken door een fijnmazig kijkvenster? Hoe houd je het vol in de snoeihitte zonder behoorlijk te kunnen ademhalen?
Seierstad weet deze problemen en verwarring uitstekend en aangrijpend neer te zetten. Ook het verhaal over de busrit vond ik schokkend. Vrouwen mogen alleen op de achterbank zitten!

Na de val van de Taliban worden langzamerhand de omgangsvormen iets vrijer, mogen vrouwen zonder burka lopen, sommigen lopen zelfs in westerse kleding, hebben lippenstift op, maar de angst zit er nog steeds in en veel vrouwen wagen zich nog niet aan deze 'vrijheden'.
Al met al is het een boek dat tot nadenken stemt. Hoe zou het nu met deze vrouwen gaan?

Pocket | 315 Pagina's | De Geus Pocket ISBN10: 9044508539 vertaald door Diederik Grit

Ditte

Ditte leest... Het schnitzelparadijs

Het schnitzelparadijs
Khalid Boudou

De Marrokaanse Nordip Doenia heeft twee jaar niets anders gedaan dan slapen en luieren en nu hij 19 is wordt het eens tijd dat hij zijn leven gaat beteren vindt hij.
Via zijn neef Krimo krijgt hij een baantje als stagaire bij restaurant de Blauwe Gier. Hij moet daar afwassen in de 'pannenhoek' wat hem gelijk de bijnaam 'Sopkop' oplevert. Hij beschrijft zijn 'pannenhoek' als volgt:
"Hoe zou ik je een indruk kunnen geven hoe het er hier in mijn hoekje uitziet, waarmee zou ik het kunnen vergelijken? Een kleine vuilnisbelt? Een SM-studio voor extravagante bejaarden? Een duizelige modderpoel? Een bassin voor jonglerende bacteriën? Werkelijk, de bacteriën hebben in deze soeppolder tussen de muizenkeutels een eigen bacillenstaat opgericht, ze gaan hier naar school, in het schnitzellaboratorium, drinken gezamelijk een pintje, doen aan carrièreplanning, organiseren wedstrijden wie het eerst bij de soep is, en doen toelatingsexamen voor de Hogere Bederfschool."

Aanvankelijk heeft Nordip het niet makkelijk maar hij staat rustig in zijn hoek te werken en laat overal zijn, soms vage, gedachten over gaan, die wij ook te lezen krijgen. Soms zijn dat flash-backs over Marokko waarover hij praat met zijn neef Krimo. De andere keer droomt hij over een leven met Agnes, de knappe blonde serveerster, het nichtje van de baas.
Langzamerhand wint hij het vertrouwen van de mensen. Maar dan krijgt de Blauwe Gier bezoek van de FIOD langs. Meerman (de baas) wordt beschuldigd van belastingfraude en het gebruik maken van illegale werknemers. Meerman blijkt inderdaad schuldig en moet de gevangenis in. Door dit bezoek verandert alles in de keuken. Mensen nemen ontslag en de illegale werknemers moeten weg.
Nadat Meerman weer terug is mag Nordip eindelijk 'het spel' spelen van Meerman. Dit houdt in dat als Nordip wint hij als kok kan gaan werken. Nordip wint maar hij heeft genoeg van de keuken en vertrekt... als hij omkijkt ziet hij rook, de Blauwe Gier staat in brand…
En zo eindigt het boek hetzelfde als het begint... met een krantenartikeltje, waarin gemeld wordt dat er in het restaurant De Blauwe Gier in het plaatsje Opdeinen een flinke brand gewoed heeft.

Op zich is het een aardig verhaal maar ook nu, na het voor de tweede keer gelezen te hebben, blijft het een aardig verhaal. Sommige stukken zijn wel grappig maar af en toe zijn de gedachten van Nordip wel erg vaag. Het is een beetje een clichéverhaal, er wordt gerommeld met eten, geroddeld, gevloekt, gescholden, de mensen krijgen slecht betaald enz. enz.
Het boek is inmiddels verfilmd.

ISBN: 10 9041704116 ISBN: 13 9789041704115 Uitgever: MUNTINGA MAARTEN Bindwijze: Paperback