Het witte Paardje
Elisabeth Goudge
Zo'n honderd jaar geleden reisde het weesmeisje Maria Merryweather met haar gouvernante. juffrouw Heliotroop, en haar spaniel Wiggins naar haar onbekende oom Sir Benjamin Merryweather (Sir Wrolf). Onderweg komen ze bij een rots en midden in die rots zit een dikke eiken deur. daarachter ligt een donkere tunnel... en daar moeten ze doorheen met hun koets! Maar aan het eind van de tunnel komen ze in een prachtig gebied en in dat landschap staat een kasteel! Daar rijden ze naar toe. Onderweg ziet Maria in een flits een prachtig wit paardje.
Maria is heel blij als ze merkt dat ze in dat kasteel gaat wonen... Het is net of ze het al kent.
Al snel blijkt dat zij de erfgename van Sir Wrolf is, het kasteel met bijbehorend landgoed is later voor haar, ze wordt dan ook behandeld als een prinses. Gelukkig houdt juffrouw Heliotroop haar in de gaten, anders zou ze veel te verwaand worden.
Het is allemaal wel een beetje geheimzinnig in het kasteel. Van wie was de mooie kamer dat Maria nu heeft, waarom zit er zo'n kleine deur in en wie legt daar aldoor kleine bosjes bloemen voor haar neer? Wie verzorgt haar kleren en wie kookt er zo lekker? En waarom is de deurknop van haar kamer een heel klein paardenhoefje?
Langzamerhand krijgt Maria antwoord op haar vragen maar pas alleen als ze weer iets geleerd heeft wat goed is voor haar. Zo leert ze haar nieuwsgierigheid te bedwingen en haar mond te houden als dat nodig is. Ze maakt kennis met de bijzondere eigenschappen van de dieren... zoals de grote hond Wrof (die eigenlijk een leeuw is) en het paard Periwinkle. Zij beschermen haar als ze uit rijden gaat. En dat is hard nodig ook!
Want... in het woud leven de zwarte mannen, die al eeuwen in onmin leven met de Merryweathers. Maria komt erachter waarom de zwarte mannen zo kwaad zijn en merkt ook dat haar oom er zelf mede schuldig aan is. De Wrolfs hebben zich de Paradijsberg van de monniken en het landgoed van Sir William Cocq le Noir toegeëigend.
Maria neemt de taak op zich om alle ruzie en ellende op te heffen maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Gelukkig heeft ze veel mensen die haar helpen zoals de priester en de moeder van Robin, haar vriend, waarvan iedereen denkt dat ze hem verzonnen heeft.
Het is een echt sprookjesverhaal met fantasy elementen. De personages zijn allemaal goed uitgewerkt. De graatmagere, strenge maar toch lieve juffrouw Heliotroop is echt een gouvernante die alles voor haar pupil over heeft maar toch ook een vrouw blijkt. De dwergachtige kok die voor erg leuke elementen in het verhaal zorgt. De aparte bijna onchristelijk handelende priester. De leider van de zwarte mannen die keihard lijkt maar toch meer een 'ruwe bolster-blanke pit' karakter heeft. En Sir Benjamin Merryweather die een echte edelman is.
Het is een écht sprookjesverhaal, zoals het moet zijn, spannend, af en toe een beetje griezelig, en veel leuke aparte mensen. Heerlijk boek om even weg te dromen samen met Maria en... het witte paardje.
Pocket | 238 Pagina's | Uitgeverij het Spectrum | Oorspronkelijk formaat ISBN10: 9031501638 | ISBN13: 9789031501632 , 12-16 jaar
© Ditte
juni 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten