vrijdag 29 mei 2009

ditte leest... de catalogi

Sinds er bedrijven bestaan zoals wehkamp, neckerman etc maak ik daar dankbaar gebruik van om kleding te kopen. Niets is erger dan in een pashokje te staan met afgrijselijk licht erin. Door dat licht zie je er vaak in de spiegel uit alsof je een ernstige ziekte onder de leden hebt. Ook zitten er altijd net te krappe gordijnen voor of, nóg erger, halve saloondeurtjes. De hele winkel kan meegenieten van je spierwitte benen of je oude sokken. Ook zo fijn is de verkoopster die dan roept: "Wil het een beetje lukkeeen?"
Nee, het wil niet een beetje lukken, denk je dan, het wil helemáá,l niet lukken, je wil weg uit dat bloedhete warme rothok.
Sommige winkels hebben zelfs geen spiegels in het pashokje maar een enorme spiegel midden in de zaak. Waarom dan in vredesnaam pashokjes? Gooi de hele boel dan maar open. Iedereen mag dan toch al meegenieten van je te strakke, te korte, te wijde, te lubberige kleren die je aan het passen bent. Daar kan ook nog wel een oude bh of onderbroek bij. Weg met de gordijnen en kleine pashokjes, maak er een dolle boel van, kleed je om in de winkel zelf. Dan kan iedereen gelijk zien dat je een heel normaal figuur hebt met je richels en kwabben en putjes in je dijen want iedereen heeft dat! Alle vrouwen halen dan opgelucht adem, zien dat niet iedereen er als een fotomodel uitziet en ook net niet in die rok, broek of blouse passen. Maar dit zal wel een droom blijven.
Nee, geef mij maar de online-warenhuizen... hoewel... sommige van die winkels hebben weer wat slims bedacht. Bijv. maatje 34/36, een maat die bijna niemand heeft, kost Euro 19.95, leuk prijsje denk je dan. Maar... dan komt de truc, maat 38 kost 24,95!
en hoe groter de maat hoe duurder het wordt! Zelfs een T-shirt is in grotere maten duurder. Ik zie dat dan helemaal voor me. Mensen die nijver werken in een atelier, grote balen stof naast zich... kijkend op hun werklijstje zien ze dat ze nu maat 40 in elkaar moeten zetten. De collega's in de rij daarnaast zijn bezig met een 38je.
Zelfde materiaal, zelfde hoeveelheid stof, zelfde prijs voor die stof betaald.
De balen worden uitgerold en nadat het laatste modelletje geknipt is heeft de 38 rij misschien een halve meter over. Stel dat je twintig shirten uit zo'n baal haalt. Twintig maal 5 euro is toch lekker verdiend. Over de grotere maten maar niet te spreken.
Ik vind het verlakkerij. Je lekker maken met een leuk prijsje en ook als je een doodnormale maat hebt betaal je toch al gauw 15 euro meer dan het 'lokkertje' aangeeft. Kijk, dat zie je in de gewone winkels niet. Een T-shirt heeft één prijs.
Maar ja, die pashokjes....

Ditte

maandag 18 februari 2008

Ditte leest... hangouderen

Groot tekort aan hangplekken voor hangouderen

Onlangs las ik in de Volkskrant deze kop boven een artikel over hangouderen.
Het stoom komt mijn oren uit als ik zoiets lees. Ouderen hangen dus, zij zitten niet gewoon op een bankje, zij maken niet gewoon een praatje... nee het zijn oude rondhangers! (Net als groepjes jongeren hangjongeren zijn, ook al zoiets.) Het wordt echt een probleem al die oudjes bij elkaar, dat mag niet!
En er wordt niets verdiend aan dat rondgehang, laten we dat niet vergeten. Hooguit verkoopt de bakker iets meer gevulde koeken maar dat is het dan ook. De kas wordt niet gespekt door de hangouderen.

Waar volledig aan voorbij gegaan wordt is waarom deze ouderen en jongeren 'rondhangen'. Zou het niet zo kunnen zijn dat deze ik- en carrièregerichte maatschappij geen tijd en aandacht meer heeft voor deze mensen? Daar denken we liever niet aan...
Dan zou er eventueel veel meer gedaan moeten worden dan terreintjes maken die mogen fungeren als 'geschikte' plek voor deze mensen.
Dan moeten er misschien wel leuke toegankelijke ruimtes gecreëerd worden. (Kan er ook een leuk bord voor die ruimtes ontworpen worden, mogen de ouderen gelijk meedoen aan een prijsvraag, wie maakt het leukste bord. Zijn ze ook weer even van de straat. )
Dat ouderen geen zin hebben in dagenlang in hun eentje zitten, dat deze maatschappij weinig heeft met ouderen, alles moet hip en trendy, komt blijkbaar bij niemand op.
En waarom hangen de jongeren in het rond? Omdat ze het thuis zo gezellig hebben? Televisie aan en hangen op de bank...

In Oude-Pekela is de eerste ouderenhangplek geopend.
Nog even en dan komt er nog een selectie wie wel bij de hangouderen en jongeren mag gaan zitten of staan. Komen er terreinen met hekken en controlepunten, jij bent 13? Te jong... jij mag niet op de hangplek, u bent 58? Nee, afgewezen... zoek uw vertier maar ergens anders, u bent nog niet oud genoeg.

De ouderen en jongeren bezorgen overlast... wordt gesteld. Het maakt teveel lawaai, het is storend, hinderlijk, lastig... Mensen vinden het niet prettig van die groepen bij elkaar... daar moeten ze dan langslopen en dat is eng.
Dat de meeste mensen zelf ook graag contact willen en graag ergens bij willen horen vergeten we voor het gemak maar even.
Dat overal in winkelcentra ongevraagd muziek gespeeld wordt, iedereen met mobieltjes loopt en luide gesprekken voert waar jij van mee mag genieten doet er niet toe... dat mag wel maar laat vooral geen groep mensen last veroorzaken. Dat is wél erg, dat is wél vervelend.

Misschien worden er straks wel woningen aangeboden...
Te koop: Ouderenwoning, hangplek binnen loopafstand...
of mogen jongeren wonen in speciale jongerenwijken met speciaal voor hen ingerichte hangplekken. Maar dan moeten ze wel daar blijven en niet ergens anders gaan hangen... en pas ook weer op voor gettovorming..
gettojongeren, getto-ouderen krijgen we dan weer...

Blijkbaar gaat het niet over mensen met gevoelens, eigen ideeën, eigen wensen, eigen levens.
Nee, de maatschappij spuugt ze uit want ze hangen zo...

Ditte

woensdag 12 december 2007

Ditte leest... kerstpret moet in korset


Het blijft lachen...

Vroeger had je gewoon een kerstboom met kaarsjes en gelovigen hadden daar nog een kerststalletje bij en hooguit deed je je mooie kleren aan en at je een beetje anders dan anders. Maar nu vraag je je af wat kerstmis eigenlijk inhoudt.
Is er nog een kerstgedachte?
Veel mensen zuchten al bij het idee dat het 'verplichte nummer' van familiebezoek er weer aan komt. Volgens mij is niet voor niets de skivakantie zo in trek... alles heb je er voor over om aan die familiediners inclusief eventuele cadeau's te ontkomen.
Maar als ik de advertenties mag geloven moeten er nog een ander verplicht 'nummer' plaatsvinden tijdens de kerst.
Voorheen kreeg je nog reclamefolders over kerstkleding zoals zwarte jurken met glitters en fonkelende sieraden die zo mooi oplichten bij het 'kaarslicht' van de kerstboom. Maar nu moeten de meeste vrouwen in ondergoed met glanzende make-up en die flonkerende sieraden aan de kerstdis zitten is mijn indruk.
Op de voorpagina's van die folders mag de vrouw des huizes nog wel in soepelvallend goudkleurige blouse of blazer (met prinsessenlijn) aan tafel verschijnen maar opvallend is dat verder in de folders vooral het damesondergoed erg belangrijk is tijdens de kerst.
Korset met slip is erg in trek (zie foto) en de stringtanga met gouden kerstrandje evenals het doorzichtige hemdje met ingebouwde beha (let op, vormvast!)... of de jazzpants met exclusief borduursel... natuurlijk... logisch...
De hele familie komt eten, je bent al dágen bezig met de voorbereiding van het kerstdiner, met een verhit hoofd sta je achter de pannen en ondertussen verwens je het hele kerstgedoe met eters erbij maar vlak voor de meute binnenkomt trek je nog even je stringtanga aan, of je wurmt je bezwete lijf nog even in het korset, want het is kerst tenslotte.
Vanzelfsprekend doe je dat, want het staat in de advertenties dat dat moet...
En daar zit je dan in je jazztangastringkorset aan tafel met de kalkoenlucht in je haren en de christmaspuddingspetters in je gezicht.
Maar gelukkig... volgens de advertenties mag je ook je aircokniekousen aan met comfortabele zachte boord...
Is dat even een opluchting!

En dat verplichte nummer? Geheid dat manlief na afloop van het 'gezellige' kerstdiner op de bank ploft, de knoop van zijn broek losmaakt en zucht hehe even lekker uitbuiken, en binnen een kwartier zit te ronken in zijn stoel...

En jij dans en springt van vreugde in het rond want jij hebt je vormvaste hemd aan en daarom kan jij, blij, blij en heel vormvast, rotzooien!
Opruimen dus...

Ditte

donderdag 29 november 2007

Ditte leest... Klaas Hendrikse


Geloven in een God die niet bestaat
Klaas Hendrikse


Een aantal jaren geleden heb ik een boek gelezen getiteld De kunst van het niets doen. Veel mensen reageerden met: "Oh, dat zou ik ook wel willen, een tijdje niets doen." Daar ging het boek echter helemaal niet over. Dat boek ging over Taoïsme en de gebeurtenissen in je leven op je af laten komen, van alle kanten bekijken, en dan weer verder gaan met je leven. Niet steeds in willen grijpen, dingen naar je hand willen zetten of bezweren. In het nu leven, de weg gaan die klaarblijkelijk zo moet zijn.

Bij dit boek reageren mensen hetzelfde "Dat is toch dat boek van die dominee die niet in God gelooft? Dat is toch die atheïst?." Opschudding alom.
Een atheïst maar toch dominee?
Ook hier roept het boek al een beeld op zonder dat de inhoud bekend is. Maar ik heb zelden iets gelezen dat door een zo bevlogen mens is geschreven met een enorm oprechte, open en eerlijke wil om mensen te laten zien dat God er juist wel is alleen niet op de manier zoals Hij gepresenteerd wordt. Die God bestaat niet.

Hendrikse stelt dat het woord 'geloof' bijna onlosmakelijk verbonden is met geloven in God. Maar wat of wie is God? Niet het plaatje wat wij in ons hoofd hebben, of het beeld in de kerk. Niet de almachtige, alwetende, de heiland. Maar... God is dat wat met je meegaat, bij je is.
Dé God bestaat niet. Het is jouw God, mijn God, zijn God, haar God, precies hoe je hem zelf ervaart. God is beweging, voortgang. God is een ervaring, het is niet een beeld, een plaatje.

God is liefde wordt er gezegd. Hendrikse stelt, God kan als liefde zijn. Liefde is eigenlijk ook niet in woorden te vatten en zo is God geen naam te geven omdat het niet in woorden te vatten is. Daarom wordt het God genoemd, omdat er eigenlijk geen naam aan te geven is... (zoals de Taoïsten zeggen, zo gauw je iets Tao noemt is het geen Tao meer).

Door er op uit te gaan, open te staan, doe je ervaringen op. De ene ervaring kan je later gebruiken, de ander niet. Mensen die star blijven en nergens voor open staan beperken zichzelf door binnen de muren te blijven van hun beperkte zicht. Juist door de weg op te gaan (zoals Mozes) juist door te kijken wat jou wel of niet aanspreekt, juist door te ervaren, leer je wat bij jou past, wat voor jou goed voelt. Mozes ging ook op weg, niet wetende wat hem te wachten stond, maar hij ging wél en God ging met hem mee... Via de mens is God aanwezig, zonder mens geen God. "Voor mij is God niet een aanbiddelijk wezen, maar iets wat met en tussen mensen kan gebeuren."

Een ervaring is pas een ervaring als je het daadwerkelijk ook zo voelt.
Als voorbeeld wordt het journaal genoemd. Je kijkt er naar en ziet het, maar ervaart niet wat je ziet. As je het wel zou ervaren/voelen dan zou je het geen twintig minuten volhouden omdat de ervaringen te heftig zijn bij het zien van bijv. een hongersnood, bomaanslag...
De bijbel is een boek waarin staat hoe mensen dingen ervaren hebben zegt Hendrikse. Door zo'n benadering van de bijbel (en niet wat in de bijbel staat IS de absolute waarheid en verder geen discussie mogelijk) blijft de kerk in beweging.
Hendrikse maakt zich grote zorgen om de leegloop van de kerken, om de mensen die wel in iets (de ietsisten) geloven maar in de kerk hun draai niet meer kunnen vinden. In klip en klare taal vertelt hij ook hoe dat komt. De kerk is een star, log apparaat en weigert met de tijd mee te gaan. De regels opgesteld in de Middeleeuwen zijn sindsdien niet veranderd. De wetenschap heeft enkele beweringen vanuit de kerk weerlegd maar de kerk wijst het van de hand.
Hendrikse noemt intelligent design 'via de achterdeur proberen God weer de kerk in te krijgen'. En… Waarom mag het evolutieverhaal niet ingevoegd worden in het geloof? Doordat de kerk totaal niet open staat voor nieuwe dingen, jaagt ze mensen weg. Hendrikse beweert dat de kerk een open huis moet zijn waar mensen met hun vragen terecht moeten kunnen maar... die antwoorden moeten wel aansluiten bij de huidige wereld, en er moet ook gezegd kunnen worden dat er misschien geen antwoord is. De ietsisten moeten serieus genomen worden en niet met bijbelteksten om de oren geslagen worden. De atheïsten moeten welkom geheten worden, dat breekt open, laat mensen nadenken.
Net zoals Mozes, zou de kerk ook op weg moeten gaan, open staan, en moeten kijken wat op haar weg komt, in beweging blijven. Pas dan leeft iets.

Hendrikse heeft bewust alle moeilijke kerkelijke taal achterwege gelaten. Ook humor ontbreekt niet in zijn manifest.
Wat Hendrikse doet is proberen de boel open te breken, tot discussie te komen maar dan wel een discussie in het hier en nu, met de hedendaagse kennis en in een hedendaags taalgebruik.

Paperback | 204 Pagina's | Nieuw Amsterdam ISBN10: 9046803082 | ISBN13: 9789046803080

© Ditte
november 2007

zaterdag 13 oktober 2007

Ditte leest... Tinseltown


Tinseltown
Judith Visser


In het boek Tegengif werd Kim bedrogen door haar vriend. Ze besloot daarop de prositutie in te gaan om zo een antiphatie tegen mannen op te bouwen. Nooit zou ze meer gekwetst worden...
In Tinseltown treffen we Kim opnieuw aan. Ze is inmiddels schrijfster, haar debuut Tegengif is enthousiast ontvangen, maar er zijn mensen die minder blij zijn met dat debuut. Kim wordt bedreigd. Elke week ontvangt ze dreigbrieven van ene W. Manuel, haar getrouwde minnaar maakt zich erg ongerust en dringt erop aan dat zij naar de politie gaat. Maar ach het zijn 'maar' bedreigingen...
Toch is Kim niet echt happy met de situatie rond Manuel én de brieven.
Als Patricia, een vriendin die ze nog kent uit de tijd dat ze prostituee was, haar uitnodigt om naar Los Angeles te komen hoeft ze ook niet lang na te denken. Maar eenmaal in Los Angeles aangekomen, blijkt Patricia verdwenen.
Kim vetrouwt het niet en moet en zal haar vinden, daarbij schuwt ze weinig om haar doel te bereiken. Ze vindt uit in welk gezelschap Patricia de laatste tijd verkeerde en dringt zich in dat wereldje in. Met verbazing beziet ze de wereld van glamour. Los Angeles is werkelijk tinseltown... een stad van klatergoud.

Ook in dit boek gaat het om bedriegen en bedrogen worden. Was Tegengif de wereld van de prostitutie en bedrogen de mannen hun vrouw, vriendin enz., in dit boek is alles en iedereen nep. Beelschone vrouwen die mannen blijken te zijn. Graatmagere vrouwen met siliconenborsten, botoxlippen enz. Iedereen is van 'plastic' niets is echt. Niemand loopt, alles gaat per taxi of eigen vervoer, al dan niet met chauffeur. Het gaat om zien en gezien worden. Maar dit is enkel een onderdeel van het verhaal.
Hoe Judith Visser het doet weet ik niet maar ze weet te boeien. Soms denk je, als Kim weer iets onderneemt om meer over haar vriendin te weten te komen, meid, meid, heb je nou niets geleerd van je periode in de prostitutie. Ze stapt onbevangen op mannen af met alle gevolgen van dien, onderneemt dingen waarvan je tenen krommen maar toch...
Alles bij elkaar is het een spannend verhaal. Het is een mix van een roman, een thriller en soms zelfs bijna non-fictie.
De schrijfster weet de diverse ingrediënten op een aangename manier door elkaar te mengen. Ze laat de bizarre glamourwereld zien, en die is écht bizar, de zeer nuchtere Kim zorgt echter voor het tegenwicht, zij relativeert en voorziet alles van droog commentaar.
Ze laat de wisselende gevoelens zien die iemand ondergaat als ze een minnares is. Stoppen of doorgaan, de twijfels, het schuldgevoel én het maling hebben aan...
Daarnaast is er nog het spannende verhaal rond de dreigbrieven en de bezorgdheid om Patricia. Knap als je dat allemaal op deze manier in één boek weet te verwerken.

Paperback | 211 Pagina's | Uitgeverij Passage oktober 2007, ISBN10: 9054521759 | ISBN13: 9789054521754

© Ditte
oktober 2007

http://www.judithvisser.nl

woensdag 10 oktober 2007

Ditte leest... klimaatregulerende maillots


Ha het Verdrag van Kyoto kan opgeheven worden...
De ijskap smelt niet meer, we reguleren vanaf nu het klimaat met onze maillot!
Ze slaan de warmte op! Dus ook geen brandstoftekorten meer!
Hoera voor de maillot!

Ditte

zondag 7 oktober 2007

ditte leest... tijd voor echte schoonheid

Dove is een campagne gestart, sceptisch als ik ben dacht ik jaja, het zal wel sluikreclame zijn en misschien is dat het evengoed wel maar dan nog...
Het is in ieder geval 10 x beter dan alle andere troep die je voorgeschoteld krijgt.
Het gaat erom dat kinderen niet meer zichzelf lelijk vinden maar mogen zijn wie ze zijn, ze zijn goed zoals ze zijn, dat is de boodschap en dat vind ik al heel wat!
In ieder geval dúrven ze in te gaan tegen alle fake-reclame.

http://www.tijdvoorechteschoonheid.nl/

Ditte