Ditte leest...

Een kleine kans
Marjolein Hof

Dit boek heeft de Gouden Uil jeugdliteratuurprijs én De Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer.
Dit zegt het juryrapport:
Een kleine kans is het eerste 10+ boek van Marjolijn Hof (1956). Met dit indringende verhaal schiet ze meteen in de roos. Motor van het boek is het vertrek van de vader van de kleine Kiek, een arts, naar niet nader genoemd oorlogsgebied. Kiek is bang: haar vader kan een ziekte krijgen, of een ongeluk. En er zijn verdwaalde kogels.
Hof snijdt moeilijke thema's aan, maar doet dat speels, sereen en toch gevoelig. Ze bouwt haar verhaal strak op, tekent haar karakters knap uit en hanteert een rijke, eenvoudige taal. Ook typeert ze bijzonder herkenbaar de (aangevreten) dynamiek van een doorsnee gezin, even trefzeker verwoordt ze de (op zijn kop gezette) denkwereld van een klein meisje. Kiek kent niemand met een dode hond én een dode vader. Dat komt bijna niet voor. Haar moeder zou zoiets een kleine kans noemen. Een nog kleinere kans is iemand met een dode muis, een dode hond en een dode vader. Kiek vraagt aan haar moeder een muis.De jury looft de originele, beklijvende, luchtige, ronduit volmaakte manier waarop Hof de angst van een kind in beeld brengt. In bange oorlogstijden verdampt elke logica tot een spel. Een spel op leven en dood.

Het is inderdaad een mooi boek maar voor kinderen??? Kiek gaat érg ver in haar angst. Ze koopt bewust een tweede muis die inderdaad doodgaat zoals de man van dierenwinkel al gezegd had. Zo probeert ze te bezweren dat haar vader niet dood zal gaan. Want én een dode vader én een dode muis komt bij niemand voor. Maar dat is nog niet genoeg. Ze wenst hun hond ook dood en bedenkt zelfs manieren om hem dood te maken en dan...
wordt haar vader vermist...

Ja, Marjolein Hof heeft een bijzonder boek geschreven en gebruikt een bepaalde 'luchtige' toon.De hond heeft bepaalde gewoontes die je doen glimlachen. De houding van haar moeder en oma na het bericht van de vermissing is levensecht. Maar toch...
De fantasie van Kiek is wel te begrijpen maar, vroeg ik me af, wat als ze niet van die ouders had die heel lief zijn en alles uitleggen? Dat kind gaat heel ver in haar fantasie.
Haar moeder vertelt o.a. dat ze niet al het nieuws wil vertellen aan Kiek omdat Kiek anders bang kan worden. Waarop Kiek zegt dat denken wat er kán zijn veel erger is, terwijl ze dus al met van alles bezig is om het ongeluk maar af te zweren...

Het boek houdt me bezig maar niet in positieve zin. Ik vraag me af of dit wat voor kinderen van 10 is. Het is een enorm psychologisch verhaal. Bijna een casus, een praktijkgeval, in mijn ogen.Dat volwassenen het boek waarderen kan ik wel begrijpen, iedereen kent fantasieën, het zal een soort herkenning zijn. Maar voor kinderen....

Ditte